Homeopatia to medyczna metoda naukowa, rozwinięta przez niemieckiego lekarza, chemika i toksykologa Samuela Hahnemann’a, która opiera się na kilku odwiecznych prawach natury. Pierwszym prawem jest: “PODOBNE LECZ PODOBNYM”, zwane PRAWEM PODOBIEŃSTWA, znanego już wieki temu Hipokratesowi. Ale to właśnie Hahnemann wprowadził preparaty homeopatyczne, prawa, systematykę choroby, a także używane do dzisiaj dwa pojęcia: homeopatia oraz alopatia. Zależało mu na tym żeby w ten sposób wyrazić własną koncepcję leczniczą. Jedną z podstawowych i zarazem kluczowych zasad homeopatii jest leczenie człowieka jako całości, jedności umysłu i ciała, z uwzględnieniem indywidualności jednostki. Nie ma dwóch takich samych pacjentów, którzy tak samo będą reagować na leki. Unikalna zaletą homeopatii jest fakt, że analiza homeopatyczna pacjenta umożliwia znalezienie przyczyny schorzenia jak i leku, który go wyleczy. W powszechnym mniemaniu homeopatia blędnie jest kojarzona z ziołolecznictwem. Homeopatia opiera się na stosowaniu substancji naturalnych – nie tylko ziół, lecz również minerałów oraz surowców pochodzenia zwierzęcego. Leczenie za pomocą Homeopatii polega na tym, że osoba chora przyjmuje preparaty homeopatyczne zawierające substancje wielokrotnie rozcieńczone, które w większej dawce wywołałyby takie objawy jak sama choroba. W mniejszej natomiast wykazują właściwości lecznicze. Tą zasadę można porównać np. do kataru, który bardzo często jest spowodowany krojeniem cebuli. Sok ze świeżo pokrojonej cebuli podrażnia błony śluzowe nosa, na skutek czego zaczynamy kichać, łzawić i pojawia się wodnista wydzielina – są to objawy “sztucznie“ wywołanego kataru. Osoba chora z podobnymi objawami dostanie środek homeopatyczny sporządzony z cebuli. To preparat, dzięki któremu katar zniknie tak samo szybko, jak się pojawił.